به گزارش خبرفوق العاده و به نقل از sciencenews سال 2022 سالی بود که بسیاری از مردم به این نتیجه رسیدند که همه گیری ویروس کرونا پایان یافته است. رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا جو بایدن در مصاحبه ای با 60 Minutes در ماه سپتامبر همین را گفت. او هنگام قدم زدن در نمایشگاه خودروی دیترویت گفت: «همه‌گیری به پایان رسیده است. ما هنوز با کووید مشکل داریم. ما هنوز در حال انجام کارهای زیادی روی آن هستیم. اما همه گیری تمام شده است.»

مدرکش؟ «هیچ کس ماسک نمی‌زند. به نظر می رسد که همه در وضعیت خوبی هستند.” اما هفته ای که اظهارات بایدن پخش شد، حدود 360 نفر همچنان هر روز بر اثر کووید-19 در ایالات متحده جان خود را از دست می دادند. در سراسر جهان، هر هفته حدود 10000 مرگ ثبت می شود. تدروس آدهانوم گبریسوس، مدیر کل سازمان جهانی بهداشت در یک نشست خبری در آن زمان گفت: «این تعداد بیش از 10000 است، در صورتی که می‌توان از بسیاری از این مرگ‌ها جلوگیری کرد». سپس، البته، میلیون‌ها نفر هستند که هنوز مدت‌ها پس از عفونت با علائم ماندگار سروکار دارند.

این اعداد حیرت‌انگیز دیگر مردم را نگران نمی‌کنند، شاید به این دلیل که این آمار پس از دو سال شمارش مرگ‌های حیرت‌انگیز آمده است. بی‌تفاوتی نسبت به افزایش تعداد کشته‌ها ممکن است منعکس‌کننده خستگی همه‌گیری باشد که در اعماق روان عمومی جای گرفته است و باعث می‌شود که بسیاری احساس کنند که با اقدامات احتیاطی ایمنی تمام شده است.

ترزا چاپل مک گرودر، اپیدمیولوژیست در منطقه شیکاگو، می گوید: «ما به مردم در مورد خستگی هشدار ندادیم. ما به مردم در مورد این واقعیت هشدار ندادیم که بیماری های همه گیر ممکن است طولانی باشد و ما هنوز به افرادی نیاز داریم که مایل به مراقبت از خود، همسایگان و جامعه باشند.»

آژانس‌های بهداشت عمومی در سراسر جهان، از جمله در سنگاپور و بریتانیا، این ایده را تقویت کردند که ما می‌توانیم با یادگیری «زندگی با کووید» «به حالت عادی برگردیم». دستورالعمل‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، آستانه شمارش مواردی را که باعث ایجاد پوشش می‌شود، افزایش داد. آژانس همچنین زمان‌های ایزوله‌سازی پیشنهادی را برای افراد آلوده به پنج روز کاهش داد، حتی اگر اکثر افراد هنوز برای ویروس کرونا مثبت باشند و به‌طور بالقوه برای سایرین برای چند روز بیشتر عفونی باشند.

دستورالعمل های تغییر باعث سردرگمی شد و مسئولیت تصمیم گیری در مورد زمان ماسک زدن، آزمایش و ماندن در خانه را بر عهده افراد گذاشت. در اصل، استراتژی از سلامت عمومی – محافظت از جامعه – به سلامت فردی – محافظت از خود تغییر یافت.

اریک کندی، جامعه‌شناس متخصص در مدیریت بلایا در دانشگاه یورک در تورنتو، می‌گوید: انجام وظیفه می‌تواند خسته‌کننده باشد. “سلامت عمومی این است که بگوید، “هی، شما باید در هر لحظه از زندگی خود انتخاب های درستی داشته باشید.” البته، مردم با این کار خسته خواهند شد.

انجام کار درست – از واکسن زدن گرفته تا استفاده از ماسک در داخل خانه – همیشه این احساس را نداشت که در سطح شخصی نتیجه داد. به همان اندازه که واکسن‌ها در پیشگیری از ابتلای افراد به بیماری شدید یا مرگ ناشی از کووید-19 خوب هستند، در محافظت در برابر عفونت به همان اندازه مؤثر نبودند. امسال، بسیاری از افرادی که تلاش زیادی برای انتخاب ایمن داشتند و از کووید-19 اجتناب کرده بودند، به گونه‌های wily omicron آلوده شدند.

آن عفونت ها ممکن است به احساس بیهودگی کمک کرده باشند. “مثلا” من تمام تلاشم را کردم. و حتی با وجود همه این کارها، من هنوز آن را دریافت کردم. کندی، رئیس یک پروژه کانادایی که اثرات جامعه‌شناختی همه‌گیری COVID-19 را نظارت می‌کند، می‌گوید پس چرا باید تلاش کنم؟»

واکسیناسیون، پوشاندن و دریافت داروها یا درمان‌های آنتی‌بادی می‌تواند شدت عفونت را کاهش دهد و ممکن است شانس ابتلا به دیگران را کاهش دهد. چاپل مک‌گرودر می‌گوید: «ما باید در مورد این موضوع به‌عنوان یک موضوع سلامت جامعه صحبت می‌کردیم و نه یک موضوع سلامت شخصی. «ما همچنین در مورد این واقعیت صحبت نمی کنیم که جذب ما [از این ابزار] به چیزی که نیاز داریم نزدیک نیست» تا از صدها مرگ روزانه جلوگیری کنیم.

فقدان داده‌ها در مورد میزان انتشار ویروس کرونا هنوز نمی‌توان گفت که آیا همه‌گیری در حال پایان است یا خیر. بث بلوئر، سرپرست داده مرکز منابع کروناویروس دانشگاه جانز هاپکینز، می‌گوید: در ایالات متحده، هجوم آزمایش‌های خانگی «یک نعمت و یک نفرین» بود. این آزمایش‌ها یک بازخوانی فوری ارائه می‌داد که به افراد می‌گفت که آیا آلوده هستند و باید ایزوله شوند. اما از آنجایی که این نتایج به ندرت به مقامات بهداشت عمومی گزارش می‌شد، اندازه‌گیری تعداد واقعی موارد دشوار شد و شکاف بزرگی در داده‌ها ایجاد کرد.

جریان داده‌های COVID-19 از بسیاری از آژانس‌های ایالتی و محلی نیز کاهش یافته است. در ماه اکتبر، حتی CDC شروع به گزارش موارد و مرگ و میر به‌جای گزارش روزانه کرد. در مجموع، کم شماری از میزان دسترسی ویروس کرونا بدتر از همیشه شد.

بلاوئر می گوید: «به ما گفته می شود که «اکنون تصمیم با شماست که چه کاری انجام دهید»، «اما داده ها در جایی نیستند که بتوانند تصمیم گیری در زمان واقعی را اطلاع دهند.»

کندی می‌گوید: با گسترش خستگی ناشی از COVID-19، کسب‌وکارها، دولت‌ها و سایر موسسات باید راه‌هایی برای پیشرفت و انجام وظایف خود بیابند. برای مثال، نیاز به تهویه و فیلتراسیون بهتر در ساختمان‌های عمومی می‌تواند هوای داخل خانه را تمیز کند و احتمال شیوع بسیاری از عفونت‌های تنفسی، همراه با COVID-19 را کاهش دهد. او می گوید که این یک مداخله پشت صحنه است که افراد مجبور نیستند انرژی ذهنی خود را با نگرانی در مورد آن هدر دهند.

نتیجه نهایی: ممکن است مردم دیگر نگران COVID-19 نباشند، اما این ویروس هنوز با ما تمام نشده است. ما دو سال و نیم را در یک تونل طولانی و تاریک گذرانده‌ایم، و تازه شروع به مشاهده نور در انتهای آن تونل کرده‌ایم. تدروس از WHO گفت، اما هنوز راه درازی در پیش است. تونل هنوز تاریک است و موانع زیادی وجود دارد که اگر مراقب نباشیم می‌توانند ما را به سمت بالا بکشانند.» اگر ویروس دوباره زنده شود، آیا ما شاهد آمدن آن خواهیم بود و آیا انرژی لازم برای مبارزه با آن را خواهیم داشت؟