دانلود زیرنویس مستند Carole King & James Taylor: Just Call Out My Name 2022 فقط نامم را صدا کن، یک فیلم مستند/کنسرتی که نکات برجسته تور اتحاد دوباره «Trobadour» راک دو نفره افسانه‌ای در سال 2010 را به نمایش می‌گذارد. و نه یک لحظه خیلی زود! وقایع فیلم به قدری پیش رخ داده است که اساساً نوستالژیکی در مورد نوستالژی آهنگ های فراگیر از اوایل دهه 1970 است. من هیچ پاسخی در مورد اینکه چرا این فیلم در سال 2011 اکران نشد، ندارم، اما قدردانی از یک همکاری موسیقایی است که مجله رولینگ استون (و تنها مجله رولینگ استون) احتمالاً در لیستی از بهترین فیلم‌هایی که دیرتر به بازار می‌آیند، واقعاً در رتبه بالایی قرار دارد.

براي دانلود به لينک زير مراجعه کنيد

https://blue-subtitle.com/carole-king-james-taylor-just-call-out-my-name-2022/

زیرنویس مستند Carole King & James Taylor: Just Call Out My Name 2022 در سال 1970، تیلور و کینگ اولین کنسرت خود را با هم در کلوپ معروف تروبادور هالیوود اجرا کردند. این آغاز یک زیبا بود – 100 درصد افلاطونی! – دوستی که در آن با هم موسیقی زیبایی ساختند و برای کلیشه ها متاسفم، اما در این مورد، آنها حقیقت دارند. آنها آوازهای یکدیگر را می خواندند، یکدیگر را تشویق و مکمل می کردند و مانند چای و عسل با هم هماهنگ بودند. چهل سال بعد، آنها تصمیم گرفتند همگرایی خود را با یک تور 50 به علاوه تاریخ جشن بگیرند، و اکنون، 12 سال پس از آن، جشنی از جشن دریافت می کنیم، خاطره ای از خاطره ای که باعث شادی بسیاری برای بسیاری از مردم شد 52 سال ها پیش و دوباره 12 سال پیش و حالا بار سوم به طور رسمی با این فیلم.

زیرنویس Carole King & James Taylor: Just Call Out My Name 2022 با کلیپ‌هایی از مجریان برنامه‌های گفتگوی شبانه (لنو، کارسون، لترمن) شروع می‌شود که تیلور یا کینگ یا هر دو را معرفی می‌کنند، سپس تصویری از اپرا که تیلور را تمجید می‌کند، اما هیچ‌کس نمی‌داند که او درباره کینگ چه فکر می‌کند. از اینجا به بعد، هیچ دیدگاهی خارج از دایره کینگ-تیلور ارائه نخواهد شد، بنابراین بیایید به موسیقی برسیم که بخش عمده فیلم را تشکیل می دهد. یک کلیپ از کینگ که در اوایل دهه 1970 آهنگ “So Far Away” را می خواند، سپس به طور یکپارچه به اجرای همان آهنگ در سال 2010 ادامه داد، و نشان می دهد که چگونه صدای او از دوست داشتنی به دوست داشتنی تر شده است – اما دیگر انتظار چنین مقایسه ای متفکرانه یا متفکرانه دیگری را نداشته باشید. تدوین هوشمندانه، زیرا از اینجا به بعد، کارگردان فرانک مارشال از اجراهای مدرن و تکه‌هایی کوتاه از فیلم‌ها و مصاحبه‌های پشت صحنه استفاده می‌کند.

پس خودتان را برای آهنگ‌هایی آماده کنید که ممکن است طرفدار آن‌ها نباشید، اما احتمالاً خوب می‌دانید: «خیلی دیر است»، «عزیزم جیمز شیرین»، «آتش و باران»، «دوست داری» و بسیاری دیگر. دیگران. در پشت صحنه، کینگ و تیلور لیست مجموعه را آماده می‌کنند و حکایت‌های کوتاه و خسته‌کننده‌ای را به اشتراک می‌گذارند، به عنوان مثال، الهام‌بخش پشت برخی از آهنگ‌ها، یا اینکه چگونه کینگ یک دهه از زندگی حرفه‌ای خود را صرف نوشتن آهنگ برای دیگران قبل از اینکه تیلور او را برای نواختن پیانو برای گروهش به خدمت بگیرد. و همه او را روی صحنه هل دادند تا مطالب خودش را بخواند. ما با گروه آنها برای تور تروبادور ملاقات می کنیم، اعضای اصلی همان نوازندگانی که در سال 1970 از آنها حمایت کردند. آنها هزاران ستایش عاشقانه برای کینگ و تیلور دارند و بینش کمی از پویایی آنها ارائه می دهند. در پایان، مصاحبه‌های امروزی را با تیلور و کینگ دریافت می‌کنیم، که با محبت به زمانی نگاه می‌کنند که عاشقانه به زمانی نگاه می‌کردند که همان کار را انجام می‌دادند، با این تفاوت که جوان‌تر بودند.

به راحتی می توان نسبت به صداهای حس خوب سال 1972 بدبین بود، با اشعار غم انگیز و صمیمانه اش، گیتارهایی که به آرامی انگشت گذاری شده و پیانوی لطیف آن – این موسیقی متن مجموعه ای از کارت های تبریک گلدار و جدی است. اما هیچ چیز مصنوعی در مورد اجرای کینگ و تیلور وجود ندارد. همانطور که به مجموعه نزدیکتر می‌شوند «تو می‌توانی چشمانت را ببندی»، صورتش را در شانه‌اش فرو می‌کند و مشتی از پیراهن او را در آغوش می‌گیرد، قبل از اینکه او با چشمان شبنم‌آلود بیرون بیاید تا از جمعیت تشکر کند. و این فقط برای یک انبار هاکی پر از راندو در پیتسبورگ بود.

بنابراین Just Call Out My Name، محصولی شیک که به طور نامطمئنی به مطالب صرفا تبلیغاتی نزدیک می شود، صرفاً جشنی از این آهنگ ها است که در کهربای دیجیتال سال 2010 ثبت شده است تا در سال 2022 از آن تقدیر کنیم. اگر می خواهید جدول زمانی دقیقی از تیلور و تلاش های حرفه ای کینگ، به گمانم برو ویکی پدیا را بخوان. احساساتی که آنها در سال 1970 و دوباره 40 سال بعد روی صحنه به اشتراک گذاشتند، حقیقت داشت، و آهنگ ها هرگز به عنوان محصولاتی که برای مصرف انبوه تولید می شدند، ظاهر نمی شوند. و حتی اگر مارشال رابطه‌ی کینگ و تیلور را چیزی بیش از چیزی که اتفاق افتاده معرفی کند – با کمترین جزئیات و هیچ اشاره‌ای به هیچ درگیری نداشته است – این فیلم نشان می‌دهد که آهنگ‌ها داستان را روایت می‌کنند، و خلوص رابطه‌شان این آهنگ‌ها را آشکار می‌کند. دنیا برای لذت بردن من آن را می خرم