به نقل از وب‌سایت رسمی “انجمن اورولوژی اروپا” (EAU)، پژوهشگرانی که گروهی از بیماران مبتلا به سرطان مثانه را پس از جراحی با داروی “آتزولیزومب” (Atezolizumab) درمان کردند، دریافتند بیمارانی که خون آنها حاوی “DNA تومور در گردش” (ctDNA) است، پاسخ بسیار خوبی به این نوع درمان می‌دهند.

این پژوهش، بخشی از فاز سوم یک کارآزمایی بزرگ موسوم به “IMvigor010” است که بررسی می‌کند آیا تجویز آتزولیزومب به بیماران تا یک سال پس از جراحی مثانه، می‌تواند بقای بیماران را بهبود ببخشد یا خیر. پژوهشگران، این بیماران را با گروهی از بیماران که هیچ درمان دیگری پس از جراحی دریافت نکرده بودند، مقایسه کردند.

اگرچه این کارآزمایی، تفاوت معنی‌داری را در تخمین زدن بقای کلی دو گروه تحت درمان پیدا نکرد، اما پژوهشگران متوجه شدند که زیرگروهی از بیماران که دارای ctDNA مثبت بودند، هنگامی که آتزولیزومب مصرف کردند، بهبود قابل توجهی را نشان دادند. این مزایا شامل افزایش میزان بقا بود که در بیماران دارای ctDNA منفی مشاهده نشد.

علاوه بر این، پژوهشگران دریافتند بیمارانی که دارای ctDNA مثبت بودند، اما پس از درمان با آتزولیزومب به ctDNA منفی تبدیل شدند، در نهایت پیش‌آگهی خوبی داشتند.

ctDNA شامل قطعاتی از DNA است که از سلول‌های سرطانی و تومورهایی که در جریان خون یافت می‌شوند، به جا می‌ماند. اگرچه ctDNA گاهی اوقات به عنوان یک نشانگر زیستی امیدوارکننده و کم‌تهاجمی در انکولوژی بالینی ظاهر شده است، اما هنوز به طور گسترده برای تشخیص و درمان استاندارد سرطان استفاده نمی‌شود. این روش شامل تعیین توالی ژن خاص تومور برای هر بیمار است، بنابراین زمان‌بر و در حال حاضر نسبتا گران به شمار می‌رود.

پروفسور “یورگن گشوند” (Jürgen Gschwend)، استاد “دانشگاه فنی مونیخ” (TU Munich) گفت: ما پیشتر می‌دانستیم بیمارانی که ctDNA مثبت هستند، در مقایسه با بیماران ctDNA منفی، پیش‌آگهی بدی دارند؛ اما این نخستین بار است که می‌توانیم نشان دهیم که با ایمنی‌درمانی می‌توانیم روند بیماری را با توجه به وضعیت ctDNA بیمار تغییر دهیم.

وی افزود: اگر بتوانیم ثابت کنیم که فعالیت دارویی با وضعیت ctDNA مرتبط است و بیماران پرخطر از آن سود خواهند برد، می‌توان گفت که دارو به مرور زمان، مسیر درمان استاندارد را تغییر می‌دهد و نهایتا میانگین هزینه تجزیه و تحلیل ctDNA را کاهش می‌دهد.

پروفسور “مورگان روپرت” (Morgan Roupret)، از پژوهشگران این پروژه گفت: حوزه پزشکی شخصی‌سازی‌شده نه تنها از شاخص‌های بالینی، بلکه از شاخص‌های مولکولی استفاده می‌کند. بنابراین، تجزیه و تحلیل ctDNA، بسیار جالب است. انجام دادن این کار با فناوری‌های جدید، نسبتا آسان است و به این معناست که می‌توانیم زیرمجموعه‌ای از بیماران را انتخاب کنیم که احتمالا واکنش مثبتی نشان می‌دهند.

گام بعدی، بررسی‌های آینده طی کارآزمایی “IMvigor011” خواهد بود که در ادامه این نتایج، دوباره طراحی شده است. این کارآزمایی با استفاده از ۵۰۰ شرکت‌کننده، نمونه‌گیری ctDNA را بیشتر مورد ارزیابی قرار می‌دهد و تاثیر آتزولیزومب را با تاثیر دارونما پس از جراحی مقایسه می‌کند.

“روپرت” افزود: این یافته‌های قوی نشان می‌دهند که ctDNA پتانسیل بالایی را برای نظارت بر بیماران و انتخاب مؤثرترین درمان برای آنها ارائه می‌دهد.

این پژوهش در نشست سالانه انجمن اورولوژی اروپا “EAU22” در آمستردام ارائه شد.